2011/11/25 OSTIRALA

Iritsi da iada agurtzeko eguna, hasera batean urruti ikusten genuena baina konturatzerako iritsi dena.
Gaur gelaren "mandoa" ordezkoak hartu du. Goizean txokoetan banatu gara baina denbora laburrean zeren eta ikuskizunera jaitsi beharra geneukan 3 urtekoen gelara.. Bertara PT-arekin jaitsi dira eta atsedenaldirarte berarekin egon dira. Gaur nik eman diet hamaiketakoa, nire azkeneko eguna denez ba zerbait berezia jan zezaten. Atsedenaldiaren ondoren eskola guztiko haur eta irakasleak patiora irten dira argazki bat ateratzeko, genero indarkeriaren eguna dela ospatzeko. Bertan baloi moratu bat atera dute eta argazkia atera diet.
Ez digu beste ezertarako denborarik eman.
Arratsaldean txokoetan banatu gara, baina gaur txokoetan niri egin behar zidaten marrazkia. Baina aurretik liburu ibiltariko ipuina aukeratu dute. Behin hau egin ondoren marrazkia egin didate eta amaitu ondoren txoko libreetara joan dira.
Azkenik iritsi da momentua haur guztiak agurtzeko, besarkada potolo bat eman diet eta bixitan etorriko naizela zin egin diet.

2011/11/24 OSTEGUNA

Atzo 3 urteko tutorearekin gaur ebaluaketa txostenak egingo genituela gelditu ginen, zeren eta, haurrak atsedenaldirarte psikomotrizitatea zeukaten. Beraz, horretan igaro dut goiza. Nire tutorearen ordezkoa era gaur iritsi  da, eta bera psikomotrizitate gelan geratu da haurrak ezagutzen joateko.
Atsedenaldia amaitu ondoren gelara joan gara, eta arduradun lanak egin ditugu. Ordezkoari guk egiten dugun guztia azaldu diot, eta baziduridien ni nintzela titularra eta bera praktikakoa.
Arratsaldean txokoetan banatu gara, matematika txokoan fitxa batzuk egin ditugu zenbakiak errepasatzeko, liburutegi txokoan gurasoentzako oharra idatzi dugu aurrekoa astean egin zitzaien gonbidapena bertan behera gelditzen zela esanez eta berriro ere abixatuko zaiela noiz etorri gure gela bixitatzera. Plastika txokoen margotzen aritu dira, eta jolas txokoan ba hori, jolasten.
Gaurkoz hori izan da dena.

2011/11/23 ASTEAZKENA

Nire tutoreak baja hartu beraz bakarrik egon naiz goizean, nahiz eta momentu batean ingelerako irakaslearekin egon.

Goizaren hasieran arduradun lanak egin ditugu, ondoren, ikaskide baten urtebetetzea zenez, berarentzako marrazkiak egiten jardun dugu. Ingeleseko irakaslea etorri horretan ari ginen eta esan dit bukatu arte jarraitzeko. Behin denek bukatu dutenean marrazkia zorionak abesteko denbora besterik ez dugu izan eta bi hizkuntzatan abestu diegu, euskaraz eta ingelesez.

Ingeleseko irakaslea joan denean, bizkotxoan kandelak jarri eta argazkiak atera ditugu zorionak abestuz.

Atseden aldira bitartean zenbakiekin aritu gara lanean txokoetan banatuta, prestatuta zeuden ariketa batzuek egiten jardun dugu.

Atsedenaren ondoren zenbakiekin jarraitu dugu, borobilean eseri gara eta bakoitzak zenbaki bat esan behar zuen 20-era bitartean, behin 20-era iritsitakoan beheraka kontatu ditugu, 20 19 18..., haurrek ez zekiten hau egiten beraz gelan apaingarri gisa dauden zenbakiak seinalatuz egin dugu ariketa hau. Batzuk ez dira gai izan horrela ere ariketa ongi egiteko.

Gaur hemen geratu naiz bazkaltzen, zeren eta 12:15etan klaustroa zegoen. Datorren astean herrian kultur astea ospatzen dute eta horren inguruan ze ekintza egin zitezkeen aritu gara eztabaidatzen. Ni, jada, orduan ez naiz bertan egongo.

Arratsaldean ingeleseko tailerrak izan dituzte, eta gaur ez naiz egon beraiekin.

Gaurkoz hori izan da dena.

2011/11/22 ASTEARTEA

A ze ratxa daramaguna, gaur nire tutorea gaixotu da, maldizioren bat bota dute eskolara edota birus bat etorri da denbora luzean geratzeko.
Goizean medikuarengan joan da eta esan dio baja hartzeko. Medikuarenean zegoen bitartean nirekin arduradun lanak egin dituze, berehala etorri da eta nahiz eta medikuak baja hartzeko esan goiza gurekin igaro du.
Arduradun lanak egin ondoren haurrak jolasean egon dira, bitartean ni, atzo tailerretan egin genuena egiten aritu naiz atzo gurekin egon ez ziren gure gelako haurrekin; metodologia atzokoaren berdina izan da, banan banan deitu eta koloreak aukeratzeko esan, ondoren nik edalontzietan itsatsi ditut eta lehortzen utzi ditugu. Nire tutora berriz, karpetak egiten jarraitu du.

Horrela atsedenaldira joan arte egon gara, atsedenalditik bueltan gure asmoa eskolako gela ezberdinak ezagutzera joatea zen eta ikusi ditugu zuzendaritza, biltegia, ordenagailuen gela, lehen hezkuntzako gelak, irakasleen gela eta kopiagailua eta eskolako materialak dauden gela, aldagelak ikustea bakarrik falta izan zaigu, baina giltzarik ez geneukanez ezin izan dugu ikusi eta geratu gara ostegunean psikomotrizitate saioa dutenez, orduan ikusiko dutela, zeren eta bertako giltza psikomotrizitateko irakasleak dauka.



Aldagelak eskola eraikinetik kanpo daude, baina eskolari itsatsia. Bertara joateko eskolako atetik atera behar gara eta ondoan dagoen beste ate batean sartu beharra daukagu.

Arratsaldean PT ordezkoaren ordezkoarekin egon naiz, tutorea ez da etorri, haurrak jolasean utzi ditugu eta gu karpetak bukatzen jarraitu dugu. Ondoren DVD bat jarri diet ordenagailuan eta etxera joateko garaia bitarte DVD-a ikusten egon gara.





Gaurkoz hori izan da dena.







Aldagelak



Zuzendaritza gela



Zuzendaritza gela

GERTAERA ERABAKIGARRIA

Nere praktikum I-a Itsasondoko eskolan burutu ditut, edo burutzen ari naiz, hau eskola txikia da. Nire gelan 4 eta 5 urteko haurrak ditut,5 urtekoak 5 eta 4koak 9, guztira 14 .

Praktika aldia hasi nuenean, lehenengo astean, zalantza sortu zitzaidan ea egokia ote zen bi adin ezberdinetako haurrak gelan batera egotea, ea onuragarria  ote zen beraien garapenerako. Orain praktika hauen amaieran nagoelarik zalantzan bera horretan jarraitzen du.

Eskola txikiaren metodologian ezin da kopiatu, hau da, haurrei oharren bat idazteko esaten zaienean norberak bere erara egin behar du eta beti ondo egongo da. Irakaslea pixkanaka joango da haur bakoitzaren idazketa ezagutzen eta iritsiko da momentu bat haurraren oharra ulertuko duela. Baina ezin bada kopiatu nola dakite zein letra erabili behar duten oharra idazterakoan?

Metodologiaren beste arlo batek zera dio, zenbat eta adin ezberdinetako haurrak egon gelan orduan eta hobeto, zeren eta elkarlana asko bultzatzen duen sistema bat da, bai taldeka edo binaka. Metodo honekin bata besteari laguntzen dietela diote, eta bien artean edo taldean sortzen den elkarrizketa oso aberasgarria omen da.

Ez dute material didaktikorik erabiltzen, dena irakasleek sortu behar dute.

Haur bakoitzari bere erritmoa errespetatu behar zaio.

Bueno jarraian azalduko dizuet nik bizi izan dudana.

Gelan badaude haur batzuk asko dakitenak, bueno bi haur. Asko dakitela esaten dudanean zera esan nahi dut, irakurtzen nahiko aurreratua daudela, silaba gehienak irakurtzeko gai dira. Idazteko garaian ere nahiko aurreratuak daude. Zenbakiak ere 30 bitarteraino ezagutzen dituzte arbelean idatzi ezkero edo nonbait ikusi ezkero identifikatzeko gai dira. Beste batzuk aldiz, letrak ere ia ez dituzte ezagutzen, beraien izenak badakizkite idazten, baina ikaskideenak idaztea kostatu egiten zaie. Ikaskideen izenak identifikatzen ere nahiko lan izaten dute eta fitxa batetan izen bat erakutsi ezkero asmakizun bat izango balitz bezala egoten dira, izen pila bat esaten asmatzen duten arte.

Hau horrela dela ikusirik pentsatuko duzue eskolan egiten ditugun lanak nolakoak izaten diren.

Adibidez, egunerokoan jarrita daukadan ekintza batean bezala. Beraiek eskolan “ESKOLA” gaia landu dute eta horretarako hainbat ekintza ezberdin egin dituzte, horietako bat eskola guztiko ikasle eta bakoitzaren tutoreei argazkiak atera, ondoren argazkia inprimatu. Behin argazkiak gelan zituztela, bakoitzari kopia bat eta beste horri batean gela horretako ikasle bakoitzaren izenak eman. Beraiek izenak moztu, identifikatu eta argazkian zegokien lekuan jarri behar zituzten. Lan hau bakoitzaren erritmoa eta bakoitzak dakienetik egin izan bagenu, batzuk egunean bertan bukatuko lukete eta beste batzuk agian oraindik bukatzeko edukiko lukete. Kasu honetan bai egon zen elkarren arteko laguntza, baina gure kasuan, irakasleen kasuan esan nahi dut, asko lagundu genien.

Gure kasuan behintzat erritmoa ez da errespetatzen, saiatzen gara, bai saiatu ere baina izugarrizko pazientzia behar da. Ez du esan nahi pazientzia galtzen dugunik, baina nik behintzat “inpotentzia” sentitzen dut eta laguntza eskaintzen bukatzen dut. Honez gain eskaini behar zaien arreta edo dedikazioa izugarrizko izan behar du, bai taldeari bere osotasunean eta bai haur bakoitzari. Baina hau aurrera eramateko irakasle batentzako 14 haur gehiegi dira.

Honez gain, alde handia ikusten dut haur batetik bestera baina gela osoan, hau da, adin berekoen artean ere. Ez daukat esperientziarik adin honetako haurrekin, baina nire iritziz atzeratu xamar ikusten ditu, aurretik aipatu ditudan bi haur horiek izan ezik. Gainera batzuei egunero esan behar diezu mantala janzteko, eskuak garbitu behar dituztela. Badago haur bat ere pixa egitera joateko gogorarazi behar zaiona, jolasean badabil ez du astirik hartzen komunera joateko.

Gero beste gauza bat ere, ariketaren batean dakitenak esaten badute zerbait ez dakitenek ez dute arretarik jartzen. Gaur adibidez, arduradun lanak egiten bukatu dugunean, abizenak azaltzen ziren fitxak ateratzen joan naiz banaka, ez zuten arreta jartzen, bakoitzak berea esaten zuen eta besteen abizena nola idatzita zegoenari ez zioten jaramonik egiten. Pixka bat serio jarri naiz eta esan diet arretarik jartzen ez badute, norberaren abizena bakarrik identifikatuko dutela eta hori ez dela egin behar dutena, baizik eta ikaskide guztien abizenak identifikatu beharko zituzketela,horretarako arreta mantenduz.

Bukatzeko esan behar dut metodologi hau asko gustatzen zaidala, baina nire iritziz talde txikiagoekin aurrera eramateko dela aproposa, zeren eta 14 haur dauden talde batean ezin zaie behar duten denbora eta arretarik eskaini. Horretaz gain, eta garrantzitsuena irakasleak sinetsi beharra dauka sistema honetan, bestela haurrei bere mesfidantza helaraziko die. Gainera konstantzia behar duen metodologi bat da eta ikasturte batean irakasle aldaketak badituzte benetan zaila iruditzen zait, zeren eta aurretik esan badut irakasleak metodologi honetan sinetsi beharra daukala, prestatu ere egon behar du.

Gure eskolan irakasleak orain ari dira prestakuntza jasotzen.

Zuek zer deritzozue? Zalantzaren bat geratu bazaizue pasarteren batekin galdetu eta azaltzen saiatuko naiz.

2011/11/21 ASTELEHENA

Jada azkeneko astera iritsi gara, ze azkar pasa zaizkidan egunak. Gaur gelako bixkien urtebetetze eguna zen beraz, lehenik hauek zoriondu ditugu. Bixki hauetako batek medikuarengana joan beharra zeukan, beraz, ohi baino lehenago osptatu dugu. Biek bizkotxo bana ekarri dute eta bakoitzarentzako kandelak, beraz, kandelak itzaltzen zituzten bitartean zorionak abestu diegu.
Ondoren, eta atsedenaldirarte musika zeukaten, beraz, zuzendaritzara jaitsi naiz eta beraien izen eta abizenekin fitxak prestatzen aritu naiz, baita ere ospakizunean atera ditugun bi argazki inprimatu ditut eta kartulinan itsatsi ditut. Gero kartulina hauek eta aurreko astean ikaskideek egin zizkieten marrazkiekin kuadernotso bat osatu diet opari bezala.

Atsedenalditik igo garenean, lehentseago egin ditudan fitxekin beraien izen abizenak identifikatzen aritu dira. haur bakoitzak lehenik beraien izena jartzen zuen fitxa hartu behar zuten, nahiko erraz egin duten ariketa izan delarik, eta ondoren abizenekin berdina egin behar zuten, hau gehiago kostatu zaie. Hasieran irakasleak abizen guztiak erakutsi dizkie pixka bat laguntzearren eta horretan ari ginela fitxa bat luze xamarra ikusi dute haur batzuk Amenabarro dela esan dute, kuestioa da luzerari erreparatu diotela eta nire abizena luzea iruditzen zaie, nahiz eta, gelako beste haur batzuen abizenak luzeagoak izan.

Erakutsi ondoren lurrean jarri ditugu fitxak eta bakoitzak berea aurkitu behar zuen, ariketa hau, aurrekoa baino gehixogo kostatu zaie egitea.
Arratsaldean tailerrak tokatzen ziren, eta aurreko egunetan egiten hasi ginena bukatu dugu gaur. Aurrekoan makil edo txotx batzuk tenperarekin margotu genituen eta gaur edalontzietan itsatsi ditugu. Horrela koloretako "lapizero" bat egin dugularik. Beste taldekoek limoiezko moussa egin dute.
Gaurkoz hori izan da dena


"Lapizeroak"



2011/11/18 OSTIRALA

Gaurkoa egun berezia izan da, zeren eta, atzo aipatu bezala, bertan ikasitako guraso batzuk bixitan etorri zaizkigu. Horretarako, lehenengo ordua beraiei egiteko galderak prestatzen aritu gara. 10-etan etorri dira eta atsedenaldiko ordurarte beraiekin egon gara. Gauza interesgarri pilla kontatu dizkigute, baina bitxikeria edo ni arritu nauena zera izan da, beraiek ikasi zutenean aroztegi bat zeukaten eskolan eta bertan egiten omen zituzten esku lanak eta laborategia ere ba omen zuten. Garai hartan 3, 4 eta 5 urteko haurrak egoten ziren gelan, eskola txikien ideologiarekin oso bat dator hau, zeren eta hauek esaten dute, zenbat eta adin ezberdinetako haur gehiago izan gelan orduan eta hobeto.
Arratsaldean taldeka lan bat egin dute, lan hau, goizekoaren arira dator, hau da, gurasoen azalpenetara adi egon diren ala ez jakiteko, beraiek esandako esaldi batzuk jarri ditugu paperan eta baita ere gaur egun eskolaren inguruan ikasi dutenaren esaldiak eta beraiek lehengo eskolan edo gaur egungo eskolan kokatu behar zituzten.
Ondoren 3 urtekoak psikomotrizitate gelan zeudenez, gu ere behera jaitsi gara eta haurrak jolasean zenbiltzan bitartean gu karpetak plastifikatzen aritu gara.
Gaurkoz hori izan da dena.

2011/11/17 OSTEGUNA

Goizean psikomotrizitatea saioa izan dute, beraz, ni zuzendaritzan egon naiz informeak txukuntzen, ondoren eskola txikien inguruan artikulo batzuk irakurtzen aritu naiz. Eguerdian etxera joan aurretik, galdetu zaie zerbait komentatzeko baduten, eta etxera joan gara.
Arratsaldean, ni goran geratu naiz haurrekin karpetetan gometsak jartzen eta bukatzean 2 urtekoa gelara joan dira tutorearengana berarekin atzo arkatzarekin egindako egindako marrak rotulagailu beltzarekin errepasatzera. Batzuk gometsak itsasten zituzten bitartean, besteak marrazkiak egiten egon dira. zeren eta, datorren astelehenean bi ikaskideen urteak dira, marrazki hauek beraien opariak dira. Klasea amaitzeko zegoela, bihar izango dugun bixitaren inguruan hitz egiten egon gara.
Bihar Itsasondoko eskolan ikasi zuten gurasoak etorriko dira beraien esperientzia kontatzera, horretarako eskutitz bat bidali zitzaien gonbidatzeko. Etxera joan aurretik, haurrei, etxeko lan bezala, bihar egin ditzazketen galderak pentsatzeko eskatu zaie.
Gaur tutorea 2 urtekoen gelan egon da, oraindik PT-aren ordezkoa ez dutelako bidali, beraz, siesta ordua gela horretan igaro du. Haurrak siestan zeuden bitartean, gure ikasleekin aritu da marrak errepasatzen, hauek hirunaka jaisten ziren behera, zarata asko ez ateratzeko.
Tutorea gure gelan 30 minutuz egon da, eta haurrei esan die bi ikaskideentzat egiten ari ziren marrazkia bere mahai gainean utzi behar zutela, eta ikasle batek esan dio " zure mahaia eta Ainararen mahai gainean" asko gustatu zait esaldi hori entzutea, ongi sentiarazi nau.
Gaurkoz hori izan da dena.

2011/11/16 ASTEAZKENA

Atzo tutorea erdi afoniaka etorri zen eta gaur ahotsik ez zuen, beraz, klasea nik eman dut. Goizean eguberrietako karpeta egiten aritu gara, horretarako kartulina bat eman zaie haur bakoitzari eta bertan forma ezberdinetako irudiak egin dituzte arkatzarekin. Bukaeran tenperekin margotu dute eta lehortzen utzi ditugu. Behin lehortzen direnean doblatu egingo ditugularik. Goiz guztian lan honekin egon gara, zeren eta PT-a bajan dago. Ordutegiari begiratuta, ohiko klase eta PT-arekin duten klasearen artean ingelera zuten, baina ingeleseko irakasleari denbora hori eskatu diogu, horrela goiz guztian zehar lana amaitzeko denbora izango genuke.

Arratsaldean bi orduak ingelerarekin egon dira. Gaur eskolako tutore guztiek eskola txikietako ikastaroa zuten, beraz, oso irakasle gutxi egon gara eskolan. Gaur haurrekin geratu naiz klasean, ze lan egiten zuten ikusteko. Hasieran irakasleak ipuin bat kontatu die, eta ondoren ipuin horretako pertsonaiak eman dizkie margotzeko, pertsonai bakoitza orri ezberdinetan zegoen, ipuinean agertzen zen bezala, horrela haurrak beraientzako ipuina egiten dutelarik, bueno oraindik pertsonai bat geratu zaie margotzeke.

Nire tutoreak gelako giltzak utzi dizkit, beraz, lauretan haur hezkuntzako gela guztiak ixtea tokatu zait gaur.

Gaurkoz hori izan da dena.

Ni Itsasondoko eskolan

ITSASONDOKO ESKOLAN

Jada azkeneko egunetan gaude, egia esan izugarri azkar pasatzen ari zait praktikuma. Eskolan gustura sentitzen naiz, ikasleek oso ondo hartu naute,. Beraien gurasoei beraien andereñoa naizela esaten die, eta horrek hunkitu egiten nau, andereño bat bezala ikusten naute!!!!. Lanak egiten ari direnean ere laguntza eskatzen didate, nire iritzia ere bai, asko pozten nau jakiteak kontutan hartzen nautela, babes bila ere etortzen zaizkit, baina adin honetan babes gutxiago behar dute.

Irakasleen alderditik ere gehienak ondo hartu naute, haur hezkuntzakoek beraien gelako gauzak kontatzen dizkidate, baina beraiek esperientzia gehiago dutenez, iruditzen zait nire iritzia ez dutela oso fidagarri bezala kontsideratzen, nire tutoreak bai, eta nik proposatutako ekintzak ere egoki iruditzen zaizkio eta gelan ere burutzen ditugu, tailerretako ekintza adibidez, nire ideia bat izan zen.

Psikomotrizitateko irakasleak ez dit jaramonik egiten, berak jakingo du jarrera honekin zer nahi duen erakutsi edo demostratu.  Berarekin egon nintzanean psikomotrizitate saioan, galderak egiten nizkion eta apenas erantzuten zidan eta saioan zehar ni han egongo ez banintz bezala zen. Egunak aurrera egin ahala bere jarrera nirekiko ez zen aldatu, beraz erabaki nuen ez nintzala gehiago bere klasetan egongo eta zuzendaritzara joango nintzela ea han gehiago ikasten nuen.

Marrazkian nire burua txoko guztietan jarri dut, jolas libre txokoan izan ezik beste guztietan egoten naizelako. Txoko guztietan egon naiz ikasleei laguntzen eta ikusten nola lan egin duten, gelan batzuk oso aurreratuta daude, bueno , ez dakit aurreratuta dauden edota beren adinaren arabera horrela egon behar ote duten, baina kuestioa edo arazoa da oso desorekatuta daudela haurrak.

Atentzioa deitu didan gauza bat zera izan da, haur batzuk zenbakiak alderantziz idazten dituztela eta ezkerretik eskuinera idazteko joera dutela, adinari dagokiona ote da?

Ekintza eta lanei dagokionez, gai berdinarekin aritu gara denbora gehienean, hau da, eskola gaiarekin. Haur hezkuntzako beste zikloak badakit beste gai batzuk landu dituztela, udazkenarena adibidez. Baina gurean uste dut, gela bakoitzaren ikasleak identifikatzeak eta beraien izena moztu eta itsaste lanak denbora gehiegi eman digula. Egia esan nahiko lan zaila suertatu zaie haurrei eta agian nahikoa izango zen haur hezkuntzako ikasleena bakarrik egitea, zeren eta, beraiek hauekin baitute harremana; ekintza batzuk elkarrekin egiten dituzte eta atsedenaldian ere beraiekin ibiltzen dira jolasean.

Niretzako oso esperientzia baliagarria izaten ari da, gauza asko ikasten ari naiz. Gelan gustura sentitzen naiz, batzuetan nire burua galduta ikusi dudan arren. Askotan beste irakasle bat egoteak nire jarrera edo esku hartzeko modua moztu egin du, baina ez “intimidatuta”  sentitu naizelako, baizik eta ez nuelako orain arte izan duten jarrerarekiko ezberdintasunik nabaritzea, adibidez, zenbakiak idazteko garaian batzuk alderantziz idazten dituzte, nire jarrera agian zuzentzearena izango litzateke eta beraien tutorearena agian berdin uztea; nik tutoreari galdetu diot ea zer egin nezakeen, zuzendu ala bere horretan utzi. Bestela nik hartutako erabakiak errespetatuak izan dira eta momenturen batean nirekin egiten ari zirena, nik horrela erabaki dudalako, aurrera jarraitu dute eta ondoren egin dugu tutoreak edo PT-ak esku artean zeukatena.

Oro har, zoratzen nago hemen, eta ez dut unibertsitatera itzuli nahi, ez horren azkar behintzat.

2011/11/15 ASTEARTEA
Atzo jai izan ondoren gaur itzuli naiz berriro eskolara, haurrak beti bezala besarkada batekin hartu naute. Gaur egun guztian txokoak ditugu, beraz, arduradun lanak egin ondoren txokotan banatu gara. Ni gaur matematika txokoan egon naiz, eta 3 zenbakia errepasatzen egon gara. Ondoren, orriaren atzekaldean, 1 2 3 zenbakiak idatzi behar zituzten. Liburutegi txokoan, sukaldera egin genuen bixitan egin zuten lan batetan azaltzen ziren objektuen izenak jarri behar zituzten; plastika txokoan, eskola urtetan gehiena gustatu zitzaien edo oroitzapen hoberenak ekartzen dizkien jarduera edo txangoa marraztu behar dute eta ondoren azpian idatzi.
Lan honekin egun guztian zehar egon gara zeren eta goizean dira danak txoko guztietatik pasa.
PT-ak baja hartu zuen atzo eta gaur arratsaldean 2 urteko haurren gelan egotea tokatzen zitzaion hauek siesta egiten zuten bitartean, orduan gaur arratsaldean bi urteko haurren gelan egon naiz. 3:30-ak aldera esnatu ditut eta etxera joateko prestatu.
Gaurkoz hori izan da dena.

2011/11/14 ASTELEHENA

Gaur ezin izan dut joan eskolara, baimena eskatuta neukan bai unibertsitatean eta baita eskolan ere.

2011/11/11 OSTIRALA

Gaur goizean eskolako estadistika egin dugu, hau da, haur bakoitzak gela bakoitzean dauden ikasle kopuruak gometxarekin jarri behar zituen. Horretarako irakasleak, paper bat eman die gela bakoitzeko irakaslearen izenarekin eta haurrak gelan dauden argazkietan tutorearen izena identifikatu eta bere gelako haurren kopurua kontatu behar dituzte. Ondoren irakasleak zenbaki hori argazkiaren azpian jarri ditu.

Beraz, haurren lana, paperean azaltzen den irakaslearen izena identifikatzea eta bere gelako ikasleen kopurua gometsen bidez adieraztea izango da, eta ondoren jarri beharko dute noren gelan dauden ikasle gehien norenaren ikasle gutxien, eta ea gelaren batean ikasle kopuru berdina dagoen.

Ez digu dena bukatzeko astirik eman, zeren eta PT-a etorri da eta berarekin 3 urtekoen gelara jaitsi gara DVD-a ikustera.

Atsedenaldiko garaian, tutorea 5 urtekoekin lehenago igo da lana bukatzeko, eta gero pixkanaka 4 urteko beste ikasle batzuk joan dira igotzen, asmoa zen lana goizean bukatzea, eta gehien bat 5 urtekoak.

Honetan ari ginela bazkal aurreko agurra iritsi zaigu.

Arratsaldean lana bukatzen aritu gara batzuekin eta besteak jolas librean aritu dira, aste osoan lana asko egin baitute.

Gaurkoz hori izan da dena, orain bi egunetako oporrak, bueno nik 3, zeren eta astelehenean ezingo naiz etorri.

Lehenengo astea

HAUSNARKETA

Jada lehenengo astea igaro dut Itsasondoko eskolan eta egia esan emozio kontrajarriak ditut. Gustura sentitzen naiz, harrera aldetik denak ondo hartu naute eta horrek ongi sentiarazten nau.

Baina gelan 4 eta 5 urteko haurrak izateak sortzen dit emozio kontrajarria, batzuetan iruditzen zait bi kurtso batera egotea ona izan daitekeela, baina beste batzuetan pentsatzen dut adin bakoitzaren garapenerako ezin daitekeela ona izan, hau da, 4 urtekoei gehiegi eskatzen ote zaien eta 5 urtekoentzat oztopo bat ote den.

Iazko kurtsoan martxo inguru aldera 5 urteko gela bat behatzera joan ginen, behaketa hau egun batean egin genuen. Eskola horretan ikusi nuen haurrak dagoeneko irakurtzen zutela letra nagusiez idatzitako esaldia, zenbakiak erraz ezagutzen zituztela, ….

Erreferentzi hori neukanez hona etorri nintzanean, pentsatu nuen ba hizkiak eta zenbakiak barneratuago izango zituztela. Horrek atsekabe pixka bat sortu zidan. Ondoren pixka bat pentsatzen egon nintzan eta nire buruari esan nion oraindik kurtso hasieran daudela eta oraindik jabetza horiek hain barneratua ez izateak ohikoa izan daitekeela.

Beste alderdi batetik, esan behar dut izugarrizko elkarrizketa pila egiten dituztela irakasleekin, gainera elkarrizketa hauek luzeak izaten dira, beraien bizipenak kontatuz. Oso polita izaten da hori.

Psikomotrizitate saioak ikusteko ilusio berezia neukan, baina egia esan ikusi nuena ikusi ondoren “txasko” pixka bat hartu nuen. Izugarrizko lekua daukate, baina materiala oso eskasa da. Irakaslea ez da psikomotrizista, heziketa fisikoko irakaslea baizik, eta saioan zehar ez die kasu handirik egiten ikasleei, ez beraiekin egoten ere. Esertzen da lurrean eta bere lanak egiten jarduten du. Saio honetan ez nuen ezer ikasi, aurretik nekiena uste dut irakasle berak dakiena baino gehiago dela psikomotrizitateari dagokionez.

Bukatzeko txokoen inguruan komentario txiki bat egin nahiko nuke, txokoak ondo definituta daude, baina lanak bereizteko garaian ez dakit oso ondo erabiltzen dituzten txokoak, adibidez, plastika txokoan idazketa lanak egiten jarduten dute, eta nire ustez, hau agian liburutegi txokoan egin beharko litzateke.

Hasi bakarrik egin gara, ea nola den hemendik aurrera.

2011/11/10 Osteguna
Lehenengo orduan psikomotrizitatea zeukaten nire haurrek eta ni artxiboa ordenatzen egon naiz tarte horretan. Gaur 15 minutu lehenago atera dira atsedenaldira, zeren eta 11:30etan sukaldea bixitatzera joan behar genuen. Sukaldera joan aurretik, gelan, sukaldariari egiteko galderak prestatzen aritu gara, behin hori  bukatutakoan sukaldera joan gara. Bertan, sukaldariariarekin elkarrizketan aritu gara, oso bixita interesgarria izan da eta gainera jangelako mahaiak jartzen lagundu diogu sukaldariari. Azkenik gelara itzuli gara eta arratsalderarte agurtu gara.
Arratsaldean sukaldean ikasi dugunaren inguruan egin behar dute lan txokoetan banatuta.
Sukaldariak azaldu digu janaria lantegi batean prestatzen dutela, izugarrizko sukalde handi batean. Behin prestatuta dagoenean Gipuzkoako eskolatan zehar banatzen dutela, ondoren, iritsi denean bazkaria, sukaldariak, plastikozko poltsa batekin eguneko janari pixkat hartzen du, jangelan bazkaldu duen haurren bat gaixo jartzen bada aztertu ahal izateko janariarengatik izan ote dan edo ez; jarraian tenperatura hartzen dio janariari, 65ºtan egon beharra omen dago, eta ondoren  berotzeko mahaira sartzen du, labe antzekok bat da hau. Janaria berotzeko mahaian sartu eta gero mahaiak prestatzen hasten da eta horrela haurrak etortzen direnerako dena prest dagoelarik.
Beraz, arratsalde hasieran sukaldariak esandakoa errepasatu egin dugu, eta ondoren argazki batzuk erakutsi dizkiegu. 6 argazki ziren: lantegia, langileak sukaldean lanean, kamioi bat, berotzeko mahai bat, mahai bat platera, goilara, ogia, ....-ekin eta azkenekoa haur batzuk mahaian bazkaltzen. Argazki horiek beraiei eman dizkiegu, beraz, txoko batetan argazkiak moztu, sailkatu sukaldariak emandako azalpenen arabera eta horri batean itsatsi egin dituzte; beste txoko batean eman dizkigun azalpenetatik bitxikieri bat edo zerk arritu dituen gehiena idatzi behar zuten eta ondoren margotu.
Beste bi txokoak, jolas librea eta matematikaren txokoak ziren, jolas librean bakoitzak nahi duena egin du eta matematikan txokoan puzzleak egin dituzte.
Eskola txikien sisteman ez da kopiatzea existitzen, ez eta silabak erakustea. Beraz, haurrak idazten dute beraien modura eta beti ondo egongo da, gehien bat bokalak idazten dituzte. Beren izena idazten dakitenez, normalean, izeneko letrak erabitzen dituzte testuak idazteko, pixkanaka joaten dira konturatzen beste letra batzuk sartu behar dituztela, adibidea, atea eta ahatea berdin idatziko lukete, baina iritsiko da momentu bat non beraiek konturatuko diren bi hitz horiek erabat ezberdinak direla eta nunbaiten aldaketaren egin beharra daukatela.
Ikuskariaren kasua ere galdetu diot gaur zuzendariari, esan dit iazko kurtsoan emaitzen test bat pasatu zutela, eta orain urteko planifikazioa, testaren emaitzak... aztertzera datorrela, beraz informeak txukuntzearena zuzendariak bere gain hartu duen proposamen bat da.
Gaurkoz hori izan da dena.

PSIKOMOTRIZITATE GELA EDO ATERPEA

 BI URTEKO HAURREN PSIKOMOTRIZITATE SAIOA

2011/11/09 Asteazkena
Gaur haurrekin apenas egon naiz. Harrera nirekin egin dute, bertan arduradun lanak egin ditugu, 9:30etan ingeleseko irakaslea etorri da eta ni zuzendaritzara joan naiz, bertan eskola osoko ikasleen informeak txukuntzen aritu naizelarik. Atsedenaldian patiora jaitsi naiz, bertan atzo bezala ohi baino denbora gehiagon egon gara. Bazkal aurreko agurra tutorea eta bion artean egin dugu, esan diegu hemendik aurrera gelakideen izenak ezagutzen dituztenez, abizenak ikasten hasiko garela.
Arratsalde osoan zuzendaritzan egon naiz, oraingo honetan ebaluaketa txostenak egiten, 3, 4 eta 5 urtekoenak egin ditut.
Gaurkoz hori izan da dena. Gaurkoa egun arraroa izan da baina gustura aritu naiz. Eskola txikien mundura sartu direnez oraingo zuzendariari dena txukuntzea tokatu zaiola pentsatzen dut, egia esan artxiboak penagarri daude, denak pila batean jarrita. Ikuskaria ere berriro etorri behar zaie, azaroaren 30-ean, nire iritziz hau dena eskola txikien eskakizunengatik izango da. Bihar gogoratzen banaiz galdetuko diot, baina badaezpada hemen idatzita utziko dut galdera beste inork erantzuna izango balu, erantzun ahal izateko: ikuskaria horrenbeste eskola batetara joatea ohikoa da?

OROITZAPENAK

Oroitzapenei inguruan hitz egiten dugunean, normalean markatu diguten ekintzak izaten dira hobekien gogoratzen ditugunak. Niri haur hezkuntza urruti xamar geratzen zait.

Egia esan behar badut, nire eskolako oroitzapenak txarrak dira, ez dut oroitzapen onik izan ditudan irakasleengandik. Haur hezkuntzan izan nuen irakaslea herri bertakoa zen.

Oritzen dut aulkian esertzen nintzanean, gehienetan ipurdi azpien jartzen nuen hanka bat eta bestea aulkitik zintzilik, horrela ikusten zidanean irakasleak ipurdian atximur egiten zidan, edota buruan jotzen zidan.

Txikitan ez dakit denak despistatuak izaten diren, baina ni despistatua nintzan, hori da behintzat irakasle guztiek nire gurasoei esaten zietena. Gauza da, lanen bat egiten genuenean eta ni despistatuta edota gaizki egiten banuen, denek entzuteko moduan gutxietsi egiten ninduen eta nik baino hobekien egin zuenaren adibidea jartzen zidan, baina inoiz alderantzikoa gertatzen ez zidan deus esaten.

Horrek gaizki sentiarazten zidan, gaur egun ere gaizki sentitzen oroitzapen horiek izatean.

Irakasle honek trebetasun berezia zuen ipuinak kontatzeko, oso momentu politak izaten ziren ipuinak kontatzen zizkigunean, pertsonaien paperetan sartzen zen, eta antzerki bat egiten zigun ipuina kontatzean. Askotan eskatzen genion ipuinak kontatzeko.

Pentsatzen dut ez zela haur hezkuntzan izango datorren pasarte hau, baina aipatzea gustatuko litzaidake. Irakasle honekin herriko mendi batera askotan egiten genuen txangoa, bertan, korrika, saltoka, abesten ibiltzen ginen, mendiko zirrikitu pila erakutsi zizkigun, bide ezberdin pila; ipuina ere kontatzen zigun, belarraren gainean esertzen ginen eta berak antzerkia egiten zigun. Benetan oroitzapen polita daukat, oso ondo pasatzen genuen irteera hauetan, talde bateratu bat ematen genuen.

Nire garaian E.G.B.-ko ikasketak egiten genituen, bertan oroitzapen ona bi irakasleena ditut. Nire zoritxarrerako bat ordezkoa zen, eta ez  zen denbora luzean egon gurekin. Beste irakaslea, nire tutorea izan zen 5.en mailatik aurrera. Gaur egun ere harreman ona dut berarekin. Gero B.U.P. edo R.E.M.-era joaten ginen ikasketak burutzera.

Ni B.U.P.- era joan nintzan eta bertan ere esperientziak ez ziran oso onak izan, baina hori beste kontu bat da.

Ez dakit arrazoi hauengandik edo beste batzuengandik izango zen, baina ikasketak egiteko gogorik gabe egon nintzen urte askotan, beraz, lanean hasi nintzan. Urte batzuk lanean igaro ondoren, asteburu eta jai egunetan lan eginez, erabaki nuen hau ez zela niretzako nahi nuen bizia eta lana utzi nuen.

Beti pentsatu izan dut ez nintzela gai izango haur txikiekin lan egiteko, baina orduan nire iloba jaio zen. Ikaragarrizko esperimentatzea izan zen berak eskaintzen zidana hartzea, adizio bat sortu zuen nigan. Eta nik eskaintzen niona nola barneratzen zuen ikustea, nola ikasten zuen, etab. egunetik egunera bere garapena ikustea benetan zirraragarria izan zen. Horrela haur hezkuntzako goi mailako modulua egitea erabaki nuen.

Bi urtetako modulua zen, eta ni sartu nintzenean praktika guztiak bigarren kurtsoan egiten ziren, lehenengo zatia egokitzapen aldian eta bigarren zatia kurtsoko azken 3 hilabeteetan. Egokitzapen aldia, esperientzi polita izan zen. Lehenengo egunetan oso urduri joaten nintzen, ez bai nekien haurrek nolako harrera egingo zidaten eta horrek kezka handiak sortzen zizkidan. Baina haurrek oso harrera ona egin zidaten. Momenturik hunkigarrienak haurrak niregana babes eske etortzen zirenen bizi izan nituen, horrek benetan lan honetarako baliagarria nintzela sentiarazten bai zidan.

Praktika aldiaren bigarren zatia esperientzi oso polita izan zen. Zati honetan denbora gehiago egon nintzenez, pila bat disfrutatu nuen; zenbat ikasi nuen, zenbat sentitu nuen, zenbat frustrazio eta alderantziz zenbat satisfazio izan nituen.

Gainera kurtso hasieran beraiekin egon izanak eta berriro beraiekin egoteak beraien garapenean izandako aurrerapenak ikusteko eta nabaritzeko aukera paregabea izan zen, komunikazio maila eta motrizitate alderdiak izan ziren gehien aurreratu zituzten alderdiak.  

Ikasketa hauek egin ondoren ikusi nuen, batez ere praktikak egin ondoren, hezitzaile izateko balio nuela, eta benetan gustatzen zitzaidala haurrekin egotea, beraiekin ikastea, beraien inozentziaz disfrutatzea, eta nik eskaini niezaiekeena ematea, ordainetan beraien irribarre bat jasotzearren,

Modulua bukatu ondoren, nire burua gehiago formatzea erabaki nuen, alde batetik momentu horretan lan mundua ez zegoelako oso momentu onean eta bestetik 0-2 urtetara mugatu beharren haur hezkuntza ziklo osoa ukitzeko.

Behin lan mundura sartzen naizenean, nire helburuetako bat haurrak niregan oroitzapen on bat izatea izango da, niri gertatu ez zaidan bezala. Beraiekin disfrutatu eta beraiek nirekin disfrutatu dezaten. Denon artean ikasiz. Nire garaian ez zen horrela gertatzen, guk irakasleari entzun eta isilik egon beharra izaten genuen, mahaian eserita.

Eskerrak gaur egungo sistemak haurrak gehiago hartzen dituen kontuan, zeren eta horrela gehiago ikasten dutela iruditzen zait.

Ni unibertsitatean

Ni Unibertsitatean

Duela urte batzuk burutik pasa ere ez zitzaidan egiten unibertsitatera joango nintzenik ere, baina begira hemen naiz, eta bigarren kurtsoan gainera.

Hona iristeko lan asko egin dut, lehenik bakarkako ikasketak, orain arte nire eredua izan dena, zeren eta taldeka lan gutxi egiten baizen nire ikasketa garaian. Ondoren, goi mailako modulua egin nuenean taldeko lanak egiten hasi nintzen, nahiz eta bakarkakoekin ere jarraitu.

Unibertsitate garaian, marrazkian agertu nahi izan dudan bezala, bakarkako lanak zein taldekakoak dute garrantzi handia.

Ikasketa hauek burutzera sartu nintzanean lehenengo egunetik lan modularraren inguruan hitz egiten hasi zitzaizkigun irakasleak, lan modularra gora eta lan modularra behera, zaila egin zitzaidan ulertzea zer eskatzen zuten. Gainera lehenengo lau hilekoan izugarrizko garrantzia eman zien lan honi, bertan, genituen irakasgai guztiek hartu zutelarik parte. Nahiko berria zen lan hau irakasleentzat, zeren eta, lehenengo urtea omen zen horrelako lan bat abian jartzen zutela. Hori kontuan izanik, eta guretzako erelehenengo urtea zela kontuan izanik nahiko buru hauste izan genituen lan hori aurrera eramaten.

Geroztik lan ugari egin ditugu bai bakarka eta bai taldean.

Aurtengo kurtsoan ere taldeko nahiz bakarkako lanak ditugu. Aurten talde berri bat osatu dugu, eta oso gustura nago taldearekin, laurok inguruan bizi gara eta elkartzeko garaian lanak erraztu egiten dizkigu horrek, zeren eta unibertsitatetik at lan asko egin beharra bai daukagu. Inguruan ere beste talde batzuk baditugu eta elkarri laguntzeko prest agertzen gara beti, eta hori oso mesedegarria da.

Taldean gustura lan egitea biziki garrantzitsua da, hau da, taldean giro ona badago lana errazago ateratzen da aurrera, horrek noski denen parte hartzea bultzatzen du, bakoitzak dagokiona eskainiz. Horrek pertsona gutxiago erretzen baitu. Honekin ez dut esan nahi aurreko urtean horrela gertatu ez zenik.

Unibertsitatean ditugun ikasgaietatik at taldean nahiz bakarka gustura lan egiteak duen garrantzia helarazi nahi digula uste dut, zeren eta gure bizitza laboralean asko tokatuko bai zaigu horrelako lanak egitea. Irakaskuntzako lana etengabeko formakuntza bat da, eta formakuntza horretan bakarka zein taldeka lan egin beharko dugu, gainera, lan talde ezberdinekin lan egitea tokatu zaigu; horretarako pertsona ezberdinekin lan egiten ohitu beharra daukagu, gure ikuspuntu eta ideia ezberdinak dituztenekin, beraz, taldeetara egokitzen eta taldekoen ideiak errespetatzen ikasi beharra daukagu.

Bukatzeko gustatuko litzaidake, marrazkian bakarka jarri dudan irudi horri buruz gauza bat komentatzea, nire ikasketa garaian lan guztiak eskuz egiten genituen eta ondoren idazteko makinaz idatzi; orain aldiz, dena ordenagailuz izan behar du. Ni horretara egokitzen ari naiz oraindik, zeren eta, ohituta nago lanak lehenengo paperean egiten, eta orain aldiz dena zuzenean ordenagailuz egin behar ditut.

Ni eskolan



NI ESKOLAN

Ni eskolan hasi nintzanean herrian bi eskola mota zeuden, bata eskola nazionala eta bestea ikastola. Eskola nazionalak bere eraikina zituen, hau da, bi eraikin eta eraikin bakoitzean gelak. Ikastolak aldiz ez zuen eraikinik eta herriko udalak eta elizak utzitako lokaletan ematen ziren klaseak.

Ikastolaren ibilbidea oso berria zen, zeren eta ni hasi nintzenean 3 urteko esperientzia bakarrik zuten, hau da, ni baino 3 urte zaharragoak izan ziren eskolako lehenengo ikasleak.

Gustatuko litzaidake gure eskola izan zena pixka bat azaltzea, gelen antolaketari dagokionez:

Lokal guzti hauek herriko enparantzan zeuden, baina eraikin ezberdinetan. Nik margotu dudan gela udalak utzitako lokal bat zen, hau udaletxe gainean zegoen, lokal hau bi gela eta komun batez osaturik zegoen. Solairu bat gorago etxebizitza bat zegoen eta solairu erdi bat beherako mediku kontsulta, hauek denak eraikinaren eskuin aldean.

Ezker aldean beste lokal bat zegoen, lokal honetan gela bat, bi komon eta herriko korreoa zegoen, solairu bat gorago etxe bizitza bat eta beste bat gorago zuzendaritzako bulegoa.

Errepidea gurutzatu eta eraikin honen parean erretore etxea zegoen, hemen bi gela eta bi komun zeuden. Eta alderdi berdinean baino plazaren bukaeran zinearen gainean beste gela bat zegoen

Goran aipatu bezala ni udaletxe gaineko gela batetan nengoen, beraz atsedenaldian errepidea gurutzatu behar izaten genuen plazara joateko, eskerrak garai harretan ibilgailuen trafikoa ez zela gaur egungoa bezalakoa.

Marraztu dudan egun honetan, atsedenaldian jolasean genbiltzan, gu soka saltoan, gomarekin, baloiarekin pilotan … ibiltzen ginen, errepidera edozein momentutan irteten ginen, gainera iturria errepidearen bestaldean zegoen, beraz, pentsa zenbat haurrek gurutzatzen genuen errepidea atsedeneko orduan.

 Gauza da, egun honetan ez dakidala zertan genbiltzana jolasean, baina nire lehengusua ( ni baino urte bat zaharragoa) errepidea gurutzatzen hasi zela eta moto batek harrapatu egin zuela. Lurrean etzanda geratu zen eta gu denok izugarri beldurtu ginen, irakaslea eta denok bere inguruan bildu ginen, medikuari deitu genion, eskerrak bere kontsulta gertu zegoela. Momentu baten ondoren konortea berreskuratu zuen, gero anbulantzi bat etorri eta Tolosako klinikara eraman zuten. Ni oso hunkituta eta kezkatuta gelditu nintzen.

Atsedenaldia amaitua zen dagoneko eta gelara igo ginen, nire burua ez zegoen lanik egiteko eta irakasleak ere ulertu zuen nire kezka eta urduritasuna. Etxera joan bitarteko momentu guztia leihotik begira egon nintzen, istripua gertatu zen lekura begira, gainera odolez zikindurik zegoen. Irakaslea ni lasaitzen saiatzen zen, ondo zegoela esanez baina nik nire lehengusua ikusi nahi nuen hori egiaztatzeko.

Arratsaldean nire gurasoekin klinikara joan nintzen lehengusua bisitatzera baina txikiegia nintzelako ez zidaten sartzen utzi, beraz, bera zegoen leiho parera joan eta bera irten zitzaidan leihotik agurtzera, ze pozik jarri nintzen berak leihotik agur egin zidanean. Istripuan buruan hartu zuen kolpea eta egun batzuk egin zituen klinikan ingresatuta.

2011/11/08 Asteartea
Aste "polita" hasi dugu, gaur lehen hezkuntzako irakasle bat gelditu da gaixorik etxean. Harrera eta arduradun lanak nirekin egin dituzte, zeren eta tutoreak, fax-a bidali beharra zeukan delegaritzara atzo bidalitako ez zelako iritsi sobrare. Fax-a 11-ak baino lehenago iritsi bidali beharra zeukan bestela ordezkoa ez ligukete biharko bidaliko.
Gaur egun guztian txokoak dituzte, beraz taldeka jarri eta bakoitzari tokatzen zitzaion txokora joan da, matematika txokoan puzzleak egiten aritu dira, liburutegi txokoan ordenagailuarekin, jolas libre txokoan bakoitzak nahi zuena egiten eta plastika txokoan eskola baten marrazkie eman zaie margotzeko, baina bakarrik persianak eta teilatua margotu behar zuten.
Goiza horretan pasa dugu, talde guztiak txoko guztiak pasa dituzte. Gaur, gaileta jan ordez, fruta jan dute; gaurtik hasi eta asteartero gelako kide batek fruta ekarriko du gela guztiarentzako, horrela astean behin fruta jango lukete. Ideia edo proposamen hau gelako haur baten gurasoarena da. Atsedenaldira jaitsi gara, gaur bertan ohi baino denbora gehiagon egon gara. Gainera gela joateko garaian nirekin bakarrik igo dira, zeren atzo eskolan hasi ziren Marokoarren aita etorri da paper batzuekin.
Beraz, gelara igo gara eta gaur mantalak kendu eta zamarrak jazteko astia besterik ez dugu izan, ilaran jarri gara eta orduntxe etorri da tutorea.
Arratsaldean ere txokoak tokatzen ziren, baina gaurkoa egun berezia izan da. Hasieran, mahai guztiak elkartu ditugu eta denak batera jarri dira; goizean margotu duten eskolari persianak punzoiarekin zulatu eta leihoak zabalduko balira bezala egin dizkiete zuloak, ondoren azpian koloretako kartulinak itsatsi eta azkenik eskola guztia kartulina beltz batetan itsatsi dute. Goran aipatu dudan bezala arratsalde berezea izan da, zeren eta 3-retan lehenengo eta bigarren mailako haurrak etorri dira gurekin jolastera. Hauek ez zuten irakaslerik ordu horretan eta eskolan ez zegoenez ordezkatzeko inorrez, gurekin egon dira.
Gaurkoz hori izan da dena, ah, eta gaur 2 eta 3 urteko haurrak elkarrekin egon dira.
Hemen gaur egindako lanaren argazkia.



2011/07/07 Astelehena
Gaurkoa astelehen potoloa izan da, 2 urteko gelako irakaslea gaixorik dago eta ez da etorri eta bere ordez nire tutora gelditu da beraiekin. Hori horrela izanik, ni bakarrik egon naiz gelan, 9-etatik 10-etara bitarte izan da hori. Ordu horretan arduradun lanak egin ditugu, ondoren haurrekin elkarrizketan aritu gara, beraien astebukaera nolakoa izan den eta kontatu nahi zuten guztia kontatu dute. Jarraian zenbakiekin jolas bat egin dugu, nik arbelean 1-etik 20-ra bitarteko zenbakiak idatzi dizkiet eta gero tarte horretan dagoen zenbaki bat aukeratu eta arbelean idatzi dut paper batekin tapatuz, ikasleek paperaren azpian zein zenbaki dagoen asmatu behar zuten; banaka joan dira zenbakiak esaten, eta nik beraiek esandako zenbakiak paper azpian dagoena baino handiagoa edo txikiagoa den esaten nien, horrela zenbakia asmatu arte. Arrituta geratu naiz zenbait haur ez zirelako gai esateko zein zein handiagoa edo zein txikiagoa, honez gain, ez zituzten zenbakiak ezagutzen, adibidez, 11 zenbakia bat eta bat esaten zioten.
Jolas honekin ari ginela musikako irakaslea etorri da, hau ere gaixo etorri da, esan dit ez zela abesteko gai eta tutoreak esan diola haurrak marrazten jartzeko. Beraz, hori egin dugu, haurrak marrazten jarri ditugu eta ondoren jolas librean aritu dira, 11-ak arte aritu gara honela, behin ordu hau iritsi denean haurrak alfonbran eseri eta gailetak jan dituzte, ura edan eta atsedenaldira joan gara.
Eguerdiko agurra baino lehenago oroimen jolasarekin hasi gara, hau da, alfonbran iskinan eseri haur guztiak eta erdian haur talde bat eseri, erdian dauden haur hauek zenbatu egin behar dute bakoitzak zenbaki bat esanez, horretan ari ginela tutorea etorri da eta gaurko gertakizunak kontatu dizkie. Hori goizekoa izan da.
Arratsaldean, astelehena denez tailerrak egin ditugu, horretarako 3,4 eta 5 urteko haurrak nahastu eta bitan banatu dira, batzuek sukaldera joan dira, gaur marigorringo bat egin dute tomateekin; besteak gure gelan geratu dira eta guk "lapicero" bat egin dugu, horretarako lehenik tenperarekin txotxak margotu ditugu. Margotzen hasi garenean Joneri telefonoz deitu diote aurreko Marokoar familia zuzendaritzan dagoela esanez, beraz, berriro ere bakarrik geratu naiz gelan. Marokoar hauek bi haur dituzte eta biak gurean hasiko dira, bata 6.en mailan eta bestea 3 urteko gelan.
Denbora bat pasa ondoren tutorea 3 urteko haurrarekin sartu da gela, haurraren izena Moa ahoskatzen omen da, eta horrela deitu diogu guk. Harrera goxoa egiten saiatu gara eta hala egin diogu, baina bera lekuz kanpo zegoen. Ez daki euskaraz eta ez erdaraz hitz egiten, beraz pentsa nola sentituko zen bat-batean ezezagun pilo batekin ezagutzen ez duen hizkuntza batekin arrotza den leku batean.......
Txotxak margotu ditugu eta lehortzen utzi ditugu, datorrenean itsatsiko ditugu edalontzian "lapiceroa" egiteko. Haurrak, ondoren berriro ere jolas librean aritu dira. Tutoreak berriro ere joan beharra izan du, zeren eta, 2 urteko gelako irakaslearen baja agiria iritsi zaio eta delegaritzare deitu beharra zuen honen berri emateko.
Bitartean ni Moarekin geratu naiz puzzle bat egiten, nire laguntzarekin ari da egiten eta egia esan gustura egon da, horretan ginela bere tutorea etorri da eta berarekin batera gelan zeuden 3 urteko haur guztiak eraman ditu beraien gelara. Guk gela jaso, alfonbran eseri eta agurra egin dugu.
Gaurkoz hori izan da dena.

2011/11/04 Ostirala
Ostirala, gaur mantalak etxera. Gaurkoa egun lasaia izan da, goizean lehen orduan arduradun lanak egin ditugu, gainera sukaldariak atzo idatzitako eskutiza erantzun du, baina erabaki dugu eguerdiko agurrean irakurtzea bere erantzuna. Ondoren azken egunotan zear daramagun lanarekin jarraitu dugu, hau da, eskolako gela bateko argazkia eman eta beste orri batetan beraien izenak, horrela izenak argazkiko pertsonarekin identifikatu behar dituzte, eta behin identifikatzen dituztenean izena moztu eta argazkian dagokion pertsonaren ondoan itsatsi behar dute. Aste honetan lan honekin gabiltza burubelarri tutoreak ahalik eta azkarren bukatu nahi duelako gai honekin, gainera haurrei motifazio falta somatzen zaie ekintza hau egiterako orduan. Honetan ari ginela lehen hezkuntza bi ikasle etorri dira gure haurrei galdera bat egitera, ea zein egunetan betetzen dituzten urteak, haur batzuei kostatu egin zaie esatea zein hilabeta eta egunetan betetzen dituzten esatea, horrek harritu egin nau, zeren eta uste bai nuen haurrek jakingo zutela hori esaten.
Ondoren PT-a etorri da, alfonbran eseri gara eta elkarrizketa txiki bat izan du haurrekin, segidan, tren bat osatuz 3 urtekoen gelara jaitsi gara DVD-a ikustera, hemen aurreko ostiralean bezala 2, 3, 4 eta 5 urteko haurrak elkartu gara. Hasieran hirukien bideoa jarri zaie, baina txikienei, ez zaie gustatu eta mugitzen egon dira denbora osoa; bideo honek 10 minutu eskas irauten zituen eta ondoren Pirritx eta Porrotxen bideoa jarri zaie, hau aldiz, gustura ikusi dute.
Segindan gora igo gara, baina momentu laburrerako, zeren eta, gailetak jan eta berehala atsedenaldira jaitsi gara. Ni gaur ez naiz egon eguerdiko agurrean, medikuarekin txanda bai nuen.
Arratsaldean txokoetan aritu gara. Lehenengo zatian argazkien lanarekin aritu gara, iada lan hau amaitu dugularik, jarraian txoko librea tokatzen zen, hemen haur bakoitza gauza ezberdinak egiten aritu dira, batzuk ordenagailuarekin, beste batzuk akuarelekin margotzen, beste batzuk eskolako maketak egiten eta gelditzen direnak jolas txokoan egon dira.
Ostirala denez, haur bakoitzak ipuin bat aukeratu du astebukaeran etxean irakurri edo ikusi ahal izateko, ondoren txango txiki bat egin dugu zabor kontenedoreetara gelako zabortegia ustutzera.
Gaurkoz hori izan da dena.

2011/11/03 Osteguna
Gaur goizean haurrak psikomotrizitate saioa zeukaten, beraz, harrera psikomotrizistak egin die. Hori horrela izan da, tutorea eta biok zuzendaritzan egon gara bertako betebeharrak egiten. Hasiera batetan telefono deiak izan dira, zeren eta, haur bat edo bi, oraindik ez da ziurra, eskolan matrikulatuko dira. Baino kasu hontetan arazo bat dago, hauen gurasoak ez dituzte matrikultatu nahi eta beraien anai zaharrena joan da gizarte segurantzara laguntza eske haurrak matrikulatu ahal izateko. Honi gehitu behar zaio, haurrak bertan matrikulatzen badituzte eskolara oinez etorri beharko liratekeela, eta beraien etxea herritik nahiko urrun dago, eta errepedie ondotik ibili beharko lirateke, non zenbait zonatan ez dagoen espaloirik, gainera garraio askoko errepidea da.
Beraz, haseran telefonoz hitz egiten egon da arazo honi irten bide bat aurkitu nahian, eta haurren onurari begira. Ondoren posta elektronikoa begiratu dugu, mezu interesgarriei arreta jarriz. Behin honekin bukatu dugunean, arratsaldeko eta datorren asteko ekintzak antolatzen egon gara. Eta azkenik zuzendari bulegoan dauden haurren informek eguneratzen eta txukuntzen hasi gara.
Goiza bukatzeko eta atsedenaldiaren ondoren, gelara igo gara eta arduradunaren lanak egin ditugu, eta azkenik arratsaldera arte agurtu gara.
Arratsaldean haurrak beso zabalez hartu naute eta bi haurrek marrazki bat oparitu didate, horietako haur batek izugarrizko besarkadak eman dizkit, eta nik gustura hartu ditut, hunkitu egin naute bai opariek eta besarkadek.
Gaur arratsaldean txokoetan lan egin dugu. Bi haur ez dira etorri, eta talde berekoak ziren, beraz, haur bat bakarrik geratzen zen talde horretan eta beste talde bat aukeratzeko esan zaio. Ondoren lanean hasi gara, gaur txoko batean zentroko sukaldariari eskutitz bat idatzi die, bertan sukaldea bisitatzeko baimena eskatzen zitzaiolarik; eskutitz hau, beraiek bakarrik idatzi dute, hau da, ez dute kopiatu, nahiz eta guregandik laguntza pixka bat jaso izan. Beste txoko batean, aurreko astean margotzen hasitako maketa margotzen jarraitu dute, eta azkeneko txokoan 2 urteko haurren gelako izenak moztu, identifikatu eta itsasten egon dira.
Azkeneko momentuan denak alfonbra gainean eseri eta eskutitza irakurri dugu, paper zorro batean sartu eta sukaldariari emateko prest utzi dugu.
Gaurkoz hori izan da dena, ah, irtetean ere bi haurrek besarkatu egin naute. Pozik sentitu naiz, baloratua, onartua. Gaur benetan irakasle sentitu naiz.